لاوین

..در بن بست هم راه آسمان باز است پس پرواز را بیاموز...

چندین روزه که فکرم کلی مشغوله بعد از کلی فکر کردن شاید برام سخت باشه اما تصمیمی

گرفتم که دوست دارم عملی کنم میخوام و با این وبلاگم برا همیشه خداحافظی کنم و برم سراغ

یک وبلاگ دیگه از تمام دوستانی که نظر دادن و یا به این وبلاگ سر زدن  تشکر میکنم در اسرع

وقت به سراغ وب بعضی از دوستان سر خواهم زد و خودم رو معرفی خواهم کرد .

امیدوارم همتون موفق باشین ما که نتونستیم ....

گاهی گمان نمی کنی و می شود/ گاهی نمی شود که نمی شود/

گاهی هزار دوره دعا بی اجابت است/ گاهی نگفته قرعه به نام تو می شود/

گاهی گدای، گدایی و بخت با تو نیست/ گاهی تمام شهر گدای تو می شود.

دوست داشتن دلی میخواهد به زلالی باران ...

اما حیف....

فکر میکردم تو همدردی !

ولی نه ! تو هم دردی!

 با سلام...

تو وبلاگ یکی از دوستان مطلبی خوندم که فعلا" حرفی ندارم برا گفتن آخه چی بگم حیف......

خندم می گیرد از تقلایت ای دنیا که چگونه در پی آنی که زمینم بزنی.

ای دنیای پر از سراب این را بدان:

اگر تمام غم هایت را بر دلم فرو ریزی، هرگز در مقابلت کمر خم نخواهم کرد.

اگر تمام دردها و رنج هایت را بر سرم آوری، هرگز در مقابلت زانو نمی زنم.

اگر تمام سختی ها را زمینه راهم کنی، هرگز زندگی را در مقابلت نمی بازم.

اصلا  هر چه خواهی کن، هر چه خواهی باش...

 
ولی همیشه این را بدان

 من، خدا را دارم.

شبیه برگ پاییزی ، پس از تو قسمت بادم

خداحافظ ، ولی هرگز نخواهی رفت از یادم

                           خداحافظ ، و این یعنی در اندوه تو می میرم

                           در این تنهایی مطلق ، که می بندد به زنجیرم

 و بی تو لحظه ای حتی دلم طاقت نمی آرد

برف نا امیدی بر سرم یکریز می بارد

                          چگونه بگذرم از عشق ، از دلبستگی هایم ؟

                          چگونه می روی با اینکه می دانی چه تنهایم ؟

 خداحافظ ، تو ای بانوی شب های غزل خوانی

خداحافظ ، به پایان آمد این دیدار پنهانی

                          خداحافظ ، بدون تو گمان کردی که می مانم

                          خداحافظ ، بدون من یقین دارم که می مانی !!

   نادر نادرپور  

وقت رفتن است ،همه وسائل را جمع کرده ام به جز صندلی تو ...

شاید وقتی برمیگردی خسته باشی...

گاهی باید رفت

و بعضی چیزها را که بردنی ست با خود برد ...

مثل یاد ... مثل خاطره ... مثل غرور ...

و آنچه ماندنی ست را جا گذاشت ...

مثل یاد ... مثل خاطره ... مثل لبخند ...‏

مرا دوست بدار،اندکی ولی طولانی! (کریستوفر مارلو)