لاوین

 وقتی درست در مقابل چشمانم هستی

وقتی در نفس هایم عطرت را حس می کنم

و وقتی وجودم سرشار از نور توست

چه فرقی میکند صدایت که میکنم

نگاهم به آسمان باشد یا زمین ؟؟

سلام و قت بخیر

                  یادمان باشد :

آفریدگاری وجود دارد که سرنوشت ما را رقم می زند

و گاهی آن را بر وفق مراد و خواسته ی ما تدارک می بیند،

چون مشیت او بالاتر از درک ماست.

 فعلا

سلام

اینک بهار

تا دروازه های شهر رسیده و

رستاخیزی دوباره در گیتی دمیده.

نوروز بر همگان مبارک.

سه چیز هرگز بر نمی گردد :   زمان ،کلام ،موقعیت

سه چیز را هرگز نباید از دست داد :   آرامش، امید، صداقت

سه چیز هرگز قطعی نیستند :  شانس ، موفقیت، رؤیاهایمان

سه چیز ارزشمند ترین چیزهاست : عشق ، اعتماد به نفس  ، دوستان واقعی

سلامی دوباره

دوست داشتن مثل پا گذاشتن روی سیمان خیسه

هر چی بیشتر بمونی رفتنت سختتر می شه

و اگر رفتی جای پات برای همیشه می مونه

چند روزی پیش حسابی افکارم آشفته بود  از دوستی پیامی دریافت کردم که انگار از دل من خبر داشت بدون ان که از هم با خبر باشیم :

  گل نیلوفر در مرداب می روید تا همه بدانند در سختیها باید زندگی را بیافرینند

روزگارتان نیلوفری باد .

کودکی با پاهای برهنه بر روی برفها ایستاده بود و به ویترین فروشگاهی نگاه می کرد زنی در حال عبور او را دید. او را به داخل فروشگاه برد و برایش لباس و کفش خرید و گفت: مواظب خودت باش کودک پرسید: ببخشید خانم شما خدا هستید؟ زن لبخند زد و پاسخ داد: نه من فقط یکی از بنده های خدا هستم کودک گفت: می دانستم با او نسبت داری!!!

شقایق گفت : باخنده نه بیمارم نه تب دارم  اگر سرخم چنان آتش حدیث دیگری دارم گلی بودم به صحرایی نه با این رنگ و زیبایی نبودم آن زمان هرگز نشان عشق و شیدایی یکی از روزهایی که زمین تبدار و سوزان بود  و صحرا  در عطش می سوخت تمام غنچه ها تشنه و من بی تاب  و خشکیده  تنم در آتشی  می سوخت  ز ره آمد  یکی  خسته به پایش  خار بنشسته :و عشق  از چهره اش پیدای پیدا بود زآنچه زیر لب می گفت :  شنیدم  سخت شیدا بود نمی دانم چه بیماری  به جان دلبرش افتاده بود  - اما طبیبان  گفته بودنش  اگر یک شاخه گل آرد  از آن نوعی که من بودم بگیرد ریشه اش را و  بسوزانند شود مرهم  برای دلبرش آندم  چنانچه با خودش می گفت بسی کوه و بیابان را بسی صحرای سوزان را به دنبال گلش بوده یک دم هم نیاسوده  که افتاد  چشم او ناگه  به روی من بدون لحظه ای  تردید  شتابان شد  به سوی من   به آسانی  مرا با ریشه از خاکم جدا کرد و  به ره افتاد و او می رفت  و من در دست او بودم و او هر لحظه  سر را رو به بالاها  تشکر از خدا می کرد پس از چندی هوا چون کوره آتش زمین می سوخت و دیگر داشت در دستش تمام ریشه ام می سوخت به لب هایی که تاول داشت گفت : اما چه باید کرد ؟

در این صحرا که آبی نیست به جانم هیچ تابی نیست اگر گل ریشه اش سوزد که وای برمن برای دلبرم هرگز دوایی نیست !!

سلامی دوباره:

شاید آن روز که سهراب نوشت: تا شقایق هست زندگی باید کرد خبری از دل پر درد گل یاس نداشت باید اینجور نوشت

 هر گلی هم باشی چه شقایق چه گل پیچک و یاس زندگی اجبارست!

آیا واقعا شقایق گل زندگی است ؟؟؟

پس چرا شقایق ؟؟؟؟

 ادامه دارد ...